Þú veist ei.
Horfi á mynd af þér, fyllist ég ei af gleði eins og ég vildi.
Fyllist af depurð veruleikans sem stíginn í líf mitt er,
grátandi myndina ríf.
Hendur mínar upp stífna, dýpst inni ég ei lifna,
fer með faðir vor og mig signa.
Vona eftir betri dag, hlusta á sorglegt lag,
ég vil stíga með þér dans en þú ýtir mér í klefa einmannaleikans.
Sagðir það, ég gat ekkert sagt,
það ei hvarf, allt varð aðeins svart.
Höndla ég þetta ei, get ekki meir, sár og reið er, þú skilur mig ei.
Þú veist ekki, ég inn í skel stekk og myndina lími,
ég henni ekki týni.
Aðeins veruleikann ég sýni,
brot depurðar á mig klíni.
Ber ég þetta, þú ert frjáls sem fugl hamingjunnar,
því ekki þú veist hve mikið þú gerðir mér mein.
Fyllist af depurð veruleikans sem stíginn í líf mitt er,
grátandi myndina ríf.
Hendur mínar upp stífna, dýpst inni ég ei lifna,
fer með faðir vor og mig signa.
Vona eftir betri dag, hlusta á sorglegt lag,
ég vil stíga með þér dans en þú ýtir mér í klefa einmannaleikans.
Sagðir það, ég gat ekkert sagt,
það ei hvarf, allt varð aðeins svart.
Höndla ég þetta ei, get ekki meir, sár og reið er, þú skilur mig ei.
Þú veist ekki, ég inn í skel stekk og myndina lími,
ég henni ekki týni.
Aðeins veruleikann ég sýni,
brot depurðar á mig klíni.
Ber ég þetta, þú ert frjáls sem fugl hamingjunnar,
því ekki þú veist hve mikið þú gerðir mér mein.