Rauði stóllinn
Hún sat í Rauða stólnum
og hugsaði
eða var hana
að dreyma.

Allt í kringum hana
voru stökkvandi
öskrandi furðudýr
líkir öpum
að reyna að lokka hana til sín.

Hún bandaði út höndunum
og sló þá frá sér
einn af öðrum.
En þeir hættu ekki.

Hún var við það
að gefast upp
þegar hún sá birtuna
og fann hlýjuna á annari höndinni.
Þetta var hún Mía litla
að vekja hana
með smá þvotti
á höndinni
sem hafði fallið niður
þegar hún
dottaði
í Rauða stólnum.  
H.Hildiberg
1963 - ...
Mía litla er hundur


Ljóð eftir H.Hildiberg

Sumar.
Úrhellið
Þokan.
Mót vindinum
Tækniöld
Gluggað í blöðin
Tindrandi stjörnurnar
Frjósemi hugans
Sumarið
Í sólinni
Regnið
Kollurnar á öldunum
VORIÐ
TANFAR
PEST
Vor
”ÞAÐ ER VON”
Druslan
Grátbólgin augu
Öfugmæla vorbræðingur
Sólin
Feigðin
Eitt augnablik
flöktandi skuggar
Dyrasíminn
Draugar fortíðar
Brostnar vonir
Tregatárin
HIMNARNIR FALLA
Ljóð
Sonur
Blóðrauð tár
Karp um guði
Brostið hjarta
Ömmustrákur
Ömmustúfur❤️
Brimið og vindurinn
Nýfallin mjöllin
Sorgin
Nístingskaldur vetur
LITLA SNÓT ❤️
Ljósið
Hver er tilgangurinn…
REGNBOGANS LÍF 🌈
Einmana sál
Rigningardagur
Hversu sárt.
Haustgolan
Brot úr hjartanu.
Rauði stóllinn
Dimmur dagur
Morgunskíman
HAMINGJULANDIÐ
Haustið
Fegurð jökulsins
Hugarburður
Fegurð náttúrunnar
SEXTUG
Þessi heimur 💔
Sólbrúnka
Blámi himins