Sól
Sólin varpar hlýjum geislum sínum
á vanga lítillar stúlku.
Stúlkan er í gylltum kjól
og brosir.
Hún brosir framan í
grett andlit samtímans.
Hún brosir framan í heiminn
og brosir framan í mig.
Það er hún sem hlýjar grettu andliti samtímans um þjóðarsálina.  
Jóna Sólveig
1985 - ...


Ljóð eftir Jónu Sólveigu

Mistoria
Mánudagar
On the edge
Götustúlkan
Sakleysi
Blaut ást
Söknuður
Ást án tilgangs
Hugskeyti
Lengi, lengi, lengi…
Næturkyrrð
Brjálæðingurinn
Einmana
Á rósrauðu skýi (sem leysist upp)
Líf
Dagdraumar
Ég er kölluð Felskja
Engill
Ohh...
...
Draumsýn
Englar
Trúvilla
Haust
Tímaspursmál
Vonbrigði
Hrörnun
Klón Framtíðar
Nútíma fegurð
Bæn
Sól