Kerlingin og Dauðinn
Ég hitti á vegi kerlingu góða
sem sagði mér sögur af stríðinu stóra
hún lamdi sér á læri
og prísaði landsins gæði.

Hún sagðist hafa fundið dauðann
særðan undir húsveggnum rauða
hann sárt var slaginn
og lurkum laminn.

Sá særði tók sér taki hörðu
og fálmaði eftir kerlingu köldu
hún brosandi við skrattan samdi
og lifir nú í logalandi.

Hann gleymir henni í hverri ferð
af listanum var hún burtu keyrð
nú lifir hún í leyni
undir litlum steini.

Ég hitti á vegi kerlingu óða
sem sagði mér sögur af dauðanum móða
hann særður lá
hún læknaði þá.  
Eygló Daða Karlsdóttir
1973 - ...


Ljóð eftir Eygló Döðu

Timburmenn
Að heiman
Skuggi vitundarinnar
Visin rós
Einsemdin
Teflt við Guð
Kona dauðans
Andlitið
Veruleikaflótti
Drottning hafsins
Haglar í helvíti
Draumur
Bergmál
Spegill, spegill herm þú mér
Spegilmynd
Syndug
Til Halldórs á laugardegi
Reykjavík
Medúsa
Regn í myrkri
Mannsaldan
Kerlingin og Dauðinn
Á fjöllum
Drullupollurinn
Nýjar tíðir
Gremja
Svikin
Horfnir draumar
Angist
Bláar rósir
Þunglyndi
Myrkfælni
samviskubit
Vökuvísa
Breytingar
Þunnur
Hringiða augnabliksins
Óskalög sjómanna
Söngur hins svefnlausa
Brunarústir
Morgunkaffi
Menningarmiðaldir
Horft í hyldýpið
Heimur: síðustu andartökin
Kvenna hlátur
Skammdegi
Skuggi
Ég og borgin
Í rauðum hælum
Sjómannssál
Ósk sjómannsins
missir
Tungunnar vandræði
Ljóðadrekinn
Ást í bít(l)unum
Sannleikann eða kontór?
Geðhvörf árstíðanna
Grasið er ávallt grænna
Ímynd hamingjunnar
D-Dagur
Sunnudags vankvæði
Hringiða
Minningar í myrkri
Hrá
Spilum við snáka og stiga?
Absúrdismi
Von
Það vorar