Nýjar tíðir
Nýa árið skall á
með uppköstum.
Rakettur í loftinu stutta stund
en liggja nú á jörðinni svartar
og leifarnar af hangikjötinu
sósunni og sykruðu kartöflunum
eru í klósettinu
eða á stofugólfinu.

Sjónvarpið kastar upp gömlum restum,
- fyrri stríð og túberað hár
og engin man lengur hvað
forsætisráðherrann sagði.

Kampavínsglösin standa hálf tóm
á borðinu
sem er fullt af nammibréfum
og sígarettustubbum.

Ég sit ein í sófanum og horfi á aðra
kasta upp gömlum restum frá fyrra ári.
Sljóvgaðir til að geta horfst í augu við það nýja.

Meðvituð horfi ég á
meðan á uppköstunum stendur
til að geta séð betur
hvað nýjar tíðir bera í skauti sér.  
Eygló Daða Karlsdóttir
1973 - ...


Ljóð eftir Eygló Döðu

Timburmenn
Að heiman
Skuggi vitundarinnar
Visin rós
Einsemdin
Teflt við Guð
Kona dauðans
Andlitið
Veruleikaflótti
Drottning hafsins
Haglar í helvíti
Draumur
Bergmál
Spegill, spegill herm þú mér
Spegilmynd
Syndug
Til Halldórs á laugardegi
Reykjavík
Medúsa
Regn í myrkri
Mannsaldan
Kerlingin og Dauðinn
Á fjöllum
Drullupollurinn
Nýjar tíðir
Gremja
Svikin
Horfnir draumar
Angist
Bláar rósir
Þunglyndi
Myrkfælni
samviskubit
Vökuvísa
Breytingar
Þunnur
Hringiða augnabliksins
Óskalög sjómanna
Söngur hins svefnlausa
Brunarústir
Morgunkaffi
Menningarmiðaldir
Horft í hyldýpið
Heimur: síðustu andartökin
Kvenna hlátur
Skammdegi
Skuggi
Ég og borgin
Í rauðum hælum
Sjómannssál
Ósk sjómannsins
missir
Tungunnar vandræði
Ljóðadrekinn
Ást í bít(l)unum
Sannleikann eða kontór?
Geðhvörf árstíðanna
Grasið er ávallt grænna
Ímynd hamingjunnar
D-Dagur
Sunnudags vankvæði
Hringiða
Minningar í myrkri
Hrá
Spilum við snáka og stiga?
Absúrdismi
Von
Það vorar