Að heiman
Skýin líða svo lokkandi um himininn
eins og til að bjóða þig velkomin
velkomin á þennan ókunna stað
en það breytir engu
þessi hryllingur hefur læðst inn
læðst inn í hversdagsleikann
og hótar nú að sitja hérna að eilífu
sitja hjá mér
verða hluti af mér
ég læt á engu bera
ég veit það hjálpar ekki að æpa
en hrópin í huga mér kæfa hugsanirnar
og tilfinninguna af að ég eigi hvergi heima
tilheyri engu og engum
ópin þau deyfa hugann
og dreifa athyglinni.

En að lokum verð ég að sætta mig við það
ég er hérna aðeins tímabundið
hversdagsleikann hef ég bara að láni
þangað til það er tími til að deyfa hugann endanlega.  
Eygló Daða Karlsdóttir
1973 - ...


Ljóð eftir Eygló Döðu

Timburmenn
Að heiman
Skuggi vitundarinnar
Visin rós
Einsemdin
Teflt við Guð
Kona dauðans
Andlitið
Veruleikaflótti
Drottning hafsins
Haglar í helvíti
Draumur
Bergmál
Spegill, spegill herm þú mér
Spegilmynd
Syndug
Til Halldórs á laugardegi
Reykjavík
Medúsa
Regn í myrkri
Mannsaldan
Kerlingin og Dauðinn
Á fjöllum
Drullupollurinn
Nýjar tíðir
Gremja
Svikin
Horfnir draumar
Angist
Bláar rósir
Þunglyndi
Myrkfælni
samviskubit
Vökuvísa
Breytingar
Þunnur
Hringiða augnabliksins
Óskalög sjómanna
Söngur hins svefnlausa
Brunarústir
Morgunkaffi
Menningarmiðaldir
Horft í hyldýpið
Heimur: síðustu andartökin
Kvenna hlátur
Skammdegi
Skuggi
Ég og borgin
Í rauðum hælum
Sjómannssál
Ósk sjómannsins
missir
Tungunnar vandræði
Ljóðadrekinn
Ást í bít(l)unum
Sannleikann eða kontór?
Geðhvörf árstíðanna
Grasið er ávallt grænna
Ímynd hamingjunnar
D-Dagur
Sunnudags vankvæði
Hringiða
Minningar í myrkri
Hrá
Spilum við snáka og stiga?
Absúrdismi
Von
Það vorar