Þú ert vondur.
Ég er bara lítil stúlka,
Nálægt því að túlka.
Allt sem pabbi segjir,
Þegar hann tekur mig og beygjir.
Pabbi minn er að drekka,
Vá hvað ég er hrædd við þetta.
Hann er orðin fullur,
Og þetta er orðið frekar gruggugt.
Hann stýngur mig með hníf,
Ég sé ekkert nema ský.
Sit hér í blóði mínu,
Hvar er mamman sem sat í hjart mínu.
Hér sit ég og missi blóð,
heyri kunnilegt hljóð.
Þetta er pabbi með hnífin,
Sem lét mig sjá ekkert nema skýin.
Mamma kemur inn,
Sér hann pabba minn.
Kemur hlaupandi að mér,
Og segir við hann hvað er eiginlega að þér.
Þú stakst dóttir þína,
Og elskuna mína.
Til hvers varst þú að þessu,
Að gera þetta að einni klessu.
Ljósin dofna,
Og ég sofna.
Er ég kominn upp,
Eftir allt þetta sukk.
Hví lét pabbi svona?,
Ég ætla bara að vona.
Að hann láti hnífinn eiga sig,
Og hætti að meiða sig.
Ég vil bara láta mömmu vita,
Að hann sker mig ekki núna í litla bita.
Hann stakk mig,
Mamm ég elska þig.
Höfundur Dagný Þóra.