Við hvíta móðu
Þytur í stráum og ljósið skært,
þögnin þung og myrkrið tært.
Hjartsláttur svo dynur í fjöllum.
Þögn með hrópum og köllum.
Tár af vanganum strýkur
og hönd þín köld uns yfir líkur.
Þú hrópar á svar en svarið er dautt
ég aftur reyni en svarið er trautt.
Augun þau fljóta svo sést í hvítt
kippir um líkamann ótt og títt.
Ég berst fyrir andardrættinum ljúfa
en dauðinn, hann er lífið að rjúfa.
Ég hef hendur sem engan snerta
ég ber loga ósýnilegra kerta
ég hef anda sem loftið klýfur
ég hef sál sem yfir jörðinni svífur.
Þú öskrar og þú grætur
þú byltir þér um ókomnar nætur.
Missir máttinn og hnígur niður
hvíslar til mín og sáran biður:
Æ dauðvona engill
vertu mér hjá
þú varst mér svo góður
en nú ferðu mér frá.
Sparaðu kraft þinn
ég yfir þér vek
ef hverfur þú burtu
ég elska neinn get.
Ef ferðu nú frá mér
um synd verð ég sek
ég gef þér mitt hjarta
en lífið ég tek.
Við síðasta orðinu brjóstið brennur
og tár niður með hvörmunum rennur.
Þá synd skaltu ekki dirfast að drýgja
þú skalt lifa en ekki lífið flýja.
Heyrirðu í mér, sérðu mig ekki?
Þetta er ég og ég þig þekki.
En hvorki þú óp mín né köllin nemur
og myndin dofnar en ekkert kemur.
þögnin þung og myrkrið tært.
Hjartsláttur svo dynur í fjöllum.
Þögn með hrópum og köllum.
Tár af vanganum strýkur
og hönd þín köld uns yfir líkur.
Þú hrópar á svar en svarið er dautt
ég aftur reyni en svarið er trautt.
Augun þau fljóta svo sést í hvítt
kippir um líkamann ótt og títt.
Ég berst fyrir andardrættinum ljúfa
en dauðinn, hann er lífið að rjúfa.
Ég hef hendur sem engan snerta
ég ber loga ósýnilegra kerta
ég hef anda sem loftið klýfur
ég hef sál sem yfir jörðinni svífur.
Þú öskrar og þú grætur
þú byltir þér um ókomnar nætur.
Missir máttinn og hnígur niður
hvíslar til mín og sáran biður:
Æ dauðvona engill
vertu mér hjá
þú varst mér svo góður
en nú ferðu mér frá.
Sparaðu kraft þinn
ég yfir þér vek
ef hverfur þú burtu
ég elska neinn get.
Ef ferðu nú frá mér
um synd verð ég sek
ég gef þér mitt hjarta
en lífið ég tek.
Við síðasta orðinu brjóstið brennur
og tár niður með hvörmunum rennur.
Þá synd skaltu ekki dirfast að drýgja
þú skalt lifa en ekki lífið flýja.
Heyrirðu í mér, sérðu mig ekki?
Þetta er ég og ég þig þekki.
En hvorki þú óp mín né köllin nemur
og myndin dofnar en ekkert kemur.
Sett saman og samið að hluta til 18.mars 2009