Og hverju býttar það?
Ég nota hvorki höfuðstaf né stuðla.
Og hverju býttar það?
Ég nenni hreinlega ekki að læra bragfræðina.
En ég er samt micro skáld.
Og mér líkar mín fáu ljóð, á góðum degi.
Sem er gott á meðan er.
Sit og læt mig dreyma um hið fullkomna.
kvarta ekki í Guð og ásaka ekki Djöfulinn, sem
birst hefur í hundslíki með veðmál og samning í farteskinu
tilbúinn til þjónustu oftar en einusinni, um ekki neitt sem aflaga er.
Ég les ljóð eftir Sigfús Daðason sem mér líkar ágætlega.
Hann er greinilega vel gefinn, menntaður maður sem lesið hefur gríska goðafræði.
Ég kemst ekki með tærnar þar sem hann hefur menntaða hælana í ný pússuðum skónum.
Hverju býttar það svosem?
Hvaða máli skiptir að ég komi ekki
mínum ljóðum á framfæri
vegna þokkalegrar stafsetningar
Hverjum er ekki sama ?
Ég er bara orðsnápur sem ræðir við sjálfan mig um heimsins gögn og nauðsynjar?
Ég er öngur ritsnillingur.
Ég er engvin, ég er minna en ekki neitt.
Það eina sem ég get með nokkuð góðu móti er að lesa. Og hvaða fífl getur ekki lesið sig til upp á eigin spítur?
En þá hlít ég einnig að vera fífl þar sem ég skil ekki einu sinni allt.
Svo sem latínu rumurnar í Íslandsklukkunni,
(hef ekki fengið færi á að læra latínu)
kaflann í Atómstöðinni, goðafræðina í Fást, og þá vegna þess að ég hef ekki lesið gríska goðafræði.
En brjálæði Strindbergs skil ég vel.
Því sjálfur er ég brjálaður og mér
finnst Þórbergur kjáni.
Já, ég geng heill en haltur um veraldarinnar skóg.
En hann er brunninn, höggvinn niður.
Ekki af illra manna höndum.
Nei, heldur kveikti ég eldinn sjálfur og var með mína eigin öxi.
Einn í nóttinni og skreið í felur á daginn með brunasár...
Allt svo var mér talin trú um það.
Og svo sá ég að öfundsýkin og græðgin sem voru þau óhæfu öfl sem hjuggu niður mín tré og kveiktu elda mína svo ég yrði hvergi hultur.
Hverju skiptir það?
Hverjum er ekki sama?
Ekki kvarta Ég í Guð og ásaka ekki Skrattann um neitt sem aflaga er.
Og hverju býttar það?
Ég nenni hreinlega ekki að læra bragfræðina.
En ég er samt micro skáld.
Og mér líkar mín fáu ljóð, á góðum degi.
Sem er gott á meðan er.
Sit og læt mig dreyma um hið fullkomna.
kvarta ekki í Guð og ásaka ekki Djöfulinn, sem
birst hefur í hundslíki með veðmál og samning í farteskinu
tilbúinn til þjónustu oftar en einusinni, um ekki neitt sem aflaga er.
Ég les ljóð eftir Sigfús Daðason sem mér líkar ágætlega.
Hann er greinilega vel gefinn, menntaður maður sem lesið hefur gríska goðafræði.
Ég kemst ekki með tærnar þar sem hann hefur menntaða hælana í ný pússuðum skónum.
Hverju býttar það svosem?
Hvaða máli skiptir að ég komi ekki
mínum ljóðum á framfæri
vegna þokkalegrar stafsetningar
Hverjum er ekki sama ?
Ég er bara orðsnápur sem ræðir við sjálfan mig um heimsins gögn og nauðsynjar?
Ég er öngur ritsnillingur.
Ég er engvin, ég er minna en ekki neitt.
Það eina sem ég get með nokkuð góðu móti er að lesa. Og hvaða fífl getur ekki lesið sig til upp á eigin spítur?
En þá hlít ég einnig að vera fífl þar sem ég skil ekki einu sinni allt.
Svo sem latínu rumurnar í Íslandsklukkunni,
(hef ekki fengið færi á að læra latínu)
kaflann í Atómstöðinni, goðafræðina í Fást, og þá vegna þess að ég hef ekki lesið gríska goðafræði.
En brjálæði Strindbergs skil ég vel.
Því sjálfur er ég brjálaður og mér
finnst Þórbergur kjáni.
Já, ég geng heill en haltur um veraldarinnar skóg.
En hann er brunninn, höggvinn niður.
Ekki af illra manna höndum.
Nei, heldur kveikti ég eldinn sjálfur og var með mína eigin öxi.
Einn í nóttinni og skreið í felur á daginn með brunasár...
Allt svo var mér talin trú um það.
Og svo sá ég að öfundsýkin og græðgin sem voru þau óhæfu öfl sem hjuggu niður mín tré og kveiktu elda mína svo ég yrði hvergi hultur.
Hverju skiptir það?
Hverjum er ekki sama?
Ekki kvarta Ég í Guð og ásaka ekki Skrattann um neitt sem aflaga er.
Ég hef lesið fást og þaðan eru sumar hugsanir hér að ofan fengnar.