Nú Hnígur sól.
Nú hnígur sól á bakvið djarfan draum
sem dulin von í hjarta áður skóp.
Útí tómið skerast hæðnishróp
og hugsjón skolast burt með tímans straum.
Yfir rústum rís hin nýa öld
með ránfuglsklær í holdi smælingjans.
Helvegsþjónar hefja villtan dans
og heimta til sín gjöld og æðstu völd.
Tilhvers var barist bróðir minn í sorg,
bárum við aðeins hjóm á mannlífs torg?