Kvölddrykkjan
Gelur nú gleði
við glasmunna,
dunar fjöl
und fæti gljáum,
gengur roka
með rokna blæstri
níðings nösum frá.
Brettar eru brýr,
bendist ofurmjög
kátur kúluvambi.
Rymur rámur háls
af rembilæti.
Það er kaupmanns kunn.
Strax er stafs vant,
er af stað færist,
fara hendur í hlaði.
Enni það, er áðan
að ölbollum
laut, er leirugt allt.
Mælir þá munnur,
þótt mál þvæli:
"Veit ég vínkaup
verst í heimi.
Gjalds er vant
við gleði vora.
Skal það bændum
af baki fláð.
End ekki orð þín
né ummæli.
Það er gömul
gróðaregla.
Sú er og önnur,
þótt örðug sé:
Stel ekki svo
að stóru nemi.
Sefur samvizka,
svæfði ég hana,
svo hún aldrei
um aldur vakni.
Sá var ormur
óduglegum
vörusölum
verst um gefinn".
Baulaði þá,
brá upp grönum,
þjór þverhöfði,
er á þambi stóð,
um fætur hins
að foldu hrotinn:
"Orm þann, orm þann,
óduglegum
vörusölum
verst um gefinn,
samvizku, seldi eg
við silfri fyrr.
Henni varð ekki
varið betur".
við glasmunna,
dunar fjöl
und fæti gljáum,
gengur roka
með rokna blæstri
níðings nösum frá.
Brettar eru brýr,
bendist ofurmjög
kátur kúluvambi.
Rymur rámur háls
af rembilæti.
Það er kaupmanns kunn.
Strax er stafs vant,
er af stað færist,
fara hendur í hlaði.
Enni það, er áðan
að ölbollum
laut, er leirugt allt.
Mælir þá munnur,
þótt mál þvæli:
"Veit ég vínkaup
verst í heimi.
Gjalds er vant
við gleði vora.
Skal það bændum
af baki fláð.
End ekki orð þín
né ummæli.
Það er gömul
gróðaregla.
Sú er og önnur,
þótt örðug sé:
Stel ekki svo
að stóru nemi.
Sefur samvizka,
svæfði ég hana,
svo hún aldrei
um aldur vakni.
Sá var ormur
óduglegum
vörusölum
verst um gefinn".
Baulaði þá,
brá upp grönum,
þjór þverhöfði,
er á þambi stóð,
um fætur hins
að foldu hrotinn:
"Orm þann, orm þann,
óduglegum
vörusölum
verst um gefinn,
samvizku, seldi eg
við silfri fyrr.
Henni varð ekki
varið betur".