Helvíti
Mér finnst það vera fólskugys
að fara niður til helvítis
og eyða aldri sínum
innan um brennu illan geim
ólíkan drottins sólarheim,
svo hrollir huga mínum.
Skötubarðvængjuð fjandafjöld
flaksast þar gegnum eilíft kvöld,
glórir í glóðir rauðar,
þar er ei nema eldur og ís,
allt í helvíti brennur og frýs,
Satan og sálir dauðar.
að fara niður til helvítis
og eyða aldri sínum
innan um brennu illan geim
ólíkan drottins sólarheim,
svo hrollir huga mínum.
Skötubarðvængjuð fjandafjöld
flaksast þar gegnum eilíft kvöld,
glórir í glóðir rauðar,
þar er ei nema eldur og ís,
allt í helvíti brennur og frýs,
Satan og sálir dauðar.
Jónas Hallgrímsson þekkja allflestir landsmenn. Hann er svo elskaður og dáður að sjálfur Dagur íslenskrar tungu, 16. nóvember, er tileinkaður minningu hans.
Þetta ljóð er alls ekki dæmigert fyrir stíl Jónasar.
Þetta ljóð er alls ekki dæmigert fyrir stíl Jónasar.