Um leirpottarans akur

1.
Svo sem fyrr sagt var frá
silfurpeninga þá,
hverjir loks Júdas hrelldu,
höfuðprestarnir seldu.

2.
Og keyptu einn til sanns
akur pottmakarans.
Þar má fullt frelsi hafa
framandi menn að grafa.

3.
Þar finnst ein þýðing fín,
þess gættu, sála mín,
af Guðs ásettu ráði
um það Sakarías spáði.

4.
Líkist leirkerasmið
líknsamur drottinn við
sem Jesajas fyrr sagði,
sjálfur það rétt út lagði.

5.
Af leir með lífsins kraft
lét hann mannkynið skapt.
Hrein ker til heiðurs setur,
hin önnur lægra metur.

6.
Drottinn einn akur á,
er honum falur sá.
Minnstu, hann miskunn heitir,
mæddum lýð huggun veitir.

7.
Jesús er einn sá mann
sem akurinn keypti þann,
en hans blóðdropar blíðir
borgunargjaldið þýðir.

8.
Framandi fólkið það
sem fékk ei neinn hvíldarstað
erum vér sorgum setnir,
af syndugu eðli getnir.

9.
Illskunnareðlið vort
útlenda hefur gjört
oss frá eilífri gleði.
Í Adams falli það skeði.

10.
Sálin í útlegð er
æ meðan dvelst hún hér
í holdsins hreysi naumu,
haldin fangelsi aumu.

11.
Dauðinn með dapri sút
dregur um síðir út
hana þá hreysið brotnar,
holdið í jörðu rotnar.

12.
Eins og útkastað hræ,
ef ég rétt skynjað fæ,
hjálparlaus sál má heita,
hvíldar ei kann sér leita.

13.
Hættu og hörmung þá
herrann minn Jesús sá,
önd vora af ást og mildi
úr útlegð kaupa vildi.

14.
Faðirinn falt það lét,
friðarstað sálum hét
ef sonurinn gjald það greiddi
sem Guðs réttlæti beiddi.

15.
Opnaði sjóðinn sinn
sonur Guðs, Jesús minn,
húðstrýktur, kvalinn, krýndur,
á krossi til dauða píndur.

16.
Blóðdropar dundu þar,
dýrasta gjald það var.
Keyptan akur því eigum,
óhræddir deyja megum.

17.
Hér þegar verður hold
hulið í jarðarmold,
sálin hryggðarlaust hvílir,
henni Guðs miskunn skýlir.

18.
En þú skalt að því gá,
akursins greftrun þá
engir utan þeir fengu
í Jerúsalem gengu.

19.
Kristnin Guðs hér í heim
heitir Jerúsalem.
Í hana inn komast hlýtur
hver sem miskunnar nýtur.

20.
Í henni hver einn sá er,
á Jesúm trúir hér,
skírður og alla vega
iðrun gjörir daglega.

21.
Ókvíðinn er ég nú
af því ég hef þá trú,
miskunn Guðs sálu mína
mun taka í vöktun sína.

22.
Hvernig sem holdið fer
hér þegar lífið þverr,
Jesú, í umsjón þinni
óhætt er sálu minni.

23.
Ég lofa, lausnarinn, þig
sem leystir úr útlegð mig.
Hvíld næ ég náðarspakri
nú í miskunnarakri.

24.
Þú gafst mér akurinn þinn,
þér gef ég aftur minn.
Ást þína á ég ríka,
eigðu mitt hjartað líka.

25.
Ég gef og allan þér,
æ meðan tóri ég hér,
ávöxtinn iðju minnar
í akri kristninnar þinnar.

26
Eins bið ég, aumur þræll,
að unnir þú, Jesú sæll,
liðnum líkama mínum
legstað í akri þínum.

27.
Hveitikorn þekktu þitt
þá upp rís holdið mitt.
Í bindini barna þinna
blessun láttu mig finna.

...................Amen