Um ræningjans iðrun


1.
Annar ræninginn ræddi,
sem refsað í það sinn var,
herrann vorn Jesúm hæddi,
hann gaf þetta andsvar:
Ef þar von er til nokkur
að þú Guðs sonur sért,
hjálpa þér og svo okkur
úr þessum kvölum bert.

2.
En hinn þar upp á gegndi:
Ekki hræðist þú Guð.
Hverjum straffsheiftin hegndi,
hún var rétt forþénuð.
Við megum vel meðtaka
verkabetaling þann,
en þessi er alls án saka.
Eftir það sagði hann:

3.
Hugsaðu til mín, herra,
þá heldur þú ríkið þitt.
Ást drottins ei nam þverra,
andsvar lét heyra sitt:
Sannlega þér ég segi,
sú er huggunin vís,
þú skalt á þessum degi
mér þjóna í Paradís.

4.
Sjá hér fyrst straffið synda,
sála mín, hryggilegt,
forherðing hjartans blinda
þó holdið kveljist frekt.
Gefðu mér, Jesú góði,
ég gegni vel hirting þín,
með trú og táraflóði
tjái þér brotin mín.

5.
Ræningjans iðran eina
athugum líka með,
hann gjörði iðran hreina,
hataði illverk skeð.
Því sagði hann væru að vonum
verðlaunin ranglætis,
ávítun veitti honum,
sem vildi ei gæta þess.

6.
Hann trúði, á himnaríki
hefði vor Jesús ráð,
þó syndugra sýndist líki
svo treysti upp á hans náð.
Með blygðun og hrelldum huga
herrann sín minnast bað,
ljúflega lét sér duga,
loforð ef fengi það.

7.
Hróp og háreysti gjörðu
heiðnir og Júðar þar
kringum krossinn á jörðu
með kalls, brigsl og háðungar.
Svaraði ei son Guðs neinu
þó sjálfan það gilti hann
en syndugs manns orði einu
án dvalar gegna vann.

8.
Sætt mér fyrir sjónum skartar,
sæll Jesú, gæskan þín.
Þér gekk heldur til hjarta
hans neyð en sjálfs þín pín.
Sama hefur þú sinni
við syndugar skepnur hér
því aldrei elsku þinni
aftur, minn herra, fer.

9.
Illvirkinn hafði unnið
ódæðaverkin stærst,
götu glæpanna runnið
greitt fram í dauðann næst.
En Jesús ekki vildi
á það neitt minnast nú,
svo var mikil hans mildi,
mín sál, það hugleið þú.

10.
Enginn örvænta skyldi
þó iðrast hafi seint,
söm er Guðs sonar mildi
sé annars hjartað hreint,
því hvorki við staði né stundir
stíluð er drottins náð,
allt fram andlátið undir
oss býðst hans hjálparráð.

11.
En þú skalt ekki treysta
óvissri dauðastund
né Guðs með glæpum freista
gjörandi þér í lund,
náðartíminn sé næsta
nógur höndum fyrir,
slíkt er hættusemd hæsta,
henni Guð forði mér.

12.
Svo margt ég syndgað hefi,
sorgin mig sturlar nú.
Iðran Guðs náð mér gefi,
glóandi von og trú.
Herra Jesú hjartkæri,
hugsa þú til mín þá
dapur er dauðinn nærri
og drag mig kvölum frá.

................Amen