Andvaka
Ég hlýt víst að una því andvökunótt
þótt erfitt mér faðmlag þitt sé
að leita til þín eftir örveikri glóð
sem ef til vill lætur í té
þann neista sem ljóðið mitt fátæka fær
til að finnast það heilmikils vert
og að þróttlítil orð séu hornsteinar húss
sem af hrópandi snilli sé gert.
En hvernig sem brýni ég hugar míns vopn
og hvernig sem ólgar mitt blóð
ég fæ ekki losað um faðmlag þitt nótt
og finn ekki neins staðar glóð.
Og ljóðið mitt smáa er litlaust og kalt
og loks eins og fölnandi reyr
það hikandi berst við að bera sig vel
og brotnar svo hljóðlaust og deyr.
þótt erfitt mér faðmlag þitt sé
að leita til þín eftir örveikri glóð
sem ef til vill lætur í té
þann neista sem ljóðið mitt fátæka fær
til að finnast það heilmikils vert
og að þróttlítil orð séu hornsteinar húss
sem af hrópandi snilli sé gert.
En hvernig sem brýni ég hugar míns vopn
og hvernig sem ólgar mitt blóð
ég fæ ekki losað um faðmlag þitt nótt
og finn ekki neins staðar glóð.
Og ljóðið mitt smáa er litlaust og kalt
og loks eins og fölnandi reyr
það hikandi berst við að bera sig vel
og brotnar svo hljóðlaust og deyr.