Hvers vegna ertu ei hér?
Nú sit ég hér ein(n) með söknuð í hjarta
og syrgi þig stúlkan mín.
Nú er mér horfið brosið þitt bjarta
og blikandi augun þín.
Ég sé ei né skil það svartnættismyrkur,
er setti á hug þinn mar.
Hefði það orðið þér huggun og styrkur,
hefði ég verið þar?
Hvað gerðist, hvað brast, og hvert var þitt kífið,
að hvelfdi þig örvænting slík,
að gæfir þú frá þér gjörvallt lífið?
Nú geymir jörðin þitt lík.
Endalaust spurningar að mér leita
um ólifuð árin manns.
Átti' ekki lífið eftir að veita
þér umbun sársaukans.
Í hvert sinn sem veröldin við mig leikur
og voninni vængi lér.
Hvarflar að spurning, hverful sem reykur.
Hvers vegna ertu ei hér?
Ég vildi að eg gæti þig vafið örmum
og vermt þig við hjarta mitt,
svo grátið þú fengir og gleymt þínum hörmum,
sem gæfi þér lífið þitt.
og syrgi þig stúlkan mín.
Nú er mér horfið brosið þitt bjarta
og blikandi augun þín.
Ég sé ei né skil það svartnættismyrkur,
er setti á hug þinn mar.
Hefði það orðið þér huggun og styrkur,
hefði ég verið þar?
Hvað gerðist, hvað brast, og hvert var þitt kífið,
að hvelfdi þig örvænting slík,
að gæfir þú frá þér gjörvallt lífið?
Nú geymir jörðin þitt lík.
Endalaust spurningar að mér leita
um ólifuð árin manns.
Átti' ekki lífið eftir að veita
þér umbun sársaukans.
Í hvert sinn sem veröldin við mig leikur
og voninni vængi lér.
Hvarflar að spurning, hverful sem reykur.
Hvers vegna ertu ei hér?
Ég vildi að eg gæti þig vafið örmum
og vermt þig við hjarta mitt,
svo grátið þú fengir og gleymt þínum hörmum,
sem gæfi þér lífið þitt.
Í minningu ungrar stúlku sem kvaddi lífið of snemma.