Þögul ást
Þú allt átt til að bera sem fær eina konu prýtt,
óháð því sem aðrir segja kunna.
Ég ávallt finn í fari þínu eitthvað ferskt og nýtt,
sem finnst mér vera virði þess að unna.
Þótt ekki geti leyft mér núna ást mína að tjá
og efalaust þú ekki henni kynnir,
þá eldheit stundum brennur, svo áköf er mín þrá,
ég ætlast næstum til þú ylinn finnir.
Ég ekkert nú að bjóða þér hef, utan þögla ást,
sem einhvernveginn þrjóskast við að lifa,
eins og lítil melkorn sem ekkert um það fást,
þótt illir stormar reyni þeim að bifa.
Viðmótið þitt hlýja hana vökvar af og til
og veitir líf, sem döggin melkorninu.
Nú virðist henni duga að vita' að þú ert til
og verðir áfram hluti' af lífi mínu.
óháð því sem aðrir segja kunna.
Ég ávallt finn í fari þínu eitthvað ferskt og nýtt,
sem finnst mér vera virði þess að unna.
Þótt ekki geti leyft mér núna ást mína að tjá
og efalaust þú ekki henni kynnir,
þá eldheit stundum brennur, svo áköf er mín þrá,
ég ætlast næstum til þú ylinn finnir.
Ég ekkert nú að bjóða þér hef, utan þögla ást,
sem einhvernveginn þrjóskast við að lifa,
eins og lítil melkorn sem ekkert um það fást,
þótt illir stormar reyni þeim að bifa.
Viðmótið þitt hlýja hana vökvar af og til
og veitir líf, sem döggin melkorninu.
Nú virðist henni duga að vita' að þú ert til
og verðir áfram hluti' af lífi mínu.